مقایسه توجه تداومی در سالمندان فعال و غیرفعال

هدف مطالعه حاضر مقایسه توجه تداومی سالمندان فعال و غیرفعال بود. در این مطالعه مقطعی 44 شرکت‌کننده شامل 24 سالمند فعال و 20 سالمند غیرفعال با میانگین سنی 04/5± 4/62 سال به‌روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند و با استفاده از آزمون عملکرد پیوسته کانرز مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت مقایسه متغیرهای مورد بررسی آزمون عملکرد پیوسته (شامل نسبت پاسخ‌های صحیح برکل محرک‌های هدف، نسبت پاسخ‌های صحیح برکل محرک‌های غیرهدف، خطای ارتکاب، خطای حذف و میانگین زمان واکنش در ارائه پاسخ‌های صحیح) بین دو گروه از آزمون تی‌ مستقل استفاده شد. همبستگی بین متغیرهای مورد بررسی با سن، شاخص توده بدن و میزان تحصیلات با استفاده‌ از ضریب همبستگی پیرسون ارزیابی شد. نتایج آزمون تی ‌مستقل نشان داد که‌ در تمام متغیرهای مورد بررسی تفاوت معنی‌داری بین دو گروه وجود داشت و سالمندان فعال در همه‌ موارد عملکرد بهتری داشتند. طبق نتایج همبستگی، بین شاخص توده بدن و سن با خطای ارتکاب، خطای حذف و میانگین زمان واکنش ‌در ارائه پاسخ های صحیح همبستگی معنی‌دار و مثبت، همچنین بین شاخص توده بدن و سن با نسبت پاسخ‌های صحیح برکل محرک‌های هدف، نسبت پاسخ‌های صحیح برکل محرک‌های غیرهدف همبستگی معنی‌دار و منفی وجود داشت.بین سطح تحصیلات و متغیرهای مورد بررسی همبستگی معنی‌داری وجود نداشت. طبق یافته‌های پژوهش حاضر، به‌نظر می‌رسد با پیروی از یک برنامه فعالیت بدنی منظم می‌توان سرعت پیشروی ضایعات توجه‌ تداومی ناشی‌از افزایش سن ‌را کاهش داد.